30 juli 2012; Belorado → Burgos ( 75 km)

Oh jee …. We zijn aan het verspaansen. Hebben we het in een vorig verslag gehad over de Franse manier van leven en de voordelen ervan, het leven in Spanje heeft ook veel aantrekkelijke kanten, als je met de flow meegaat. We zitten nu op het schema, dat we om zo’n uur of drie, vier uitgebreid eten, dan gaan douchen en slapen en nog even een stukje van het Spaanse flaneren mee willen pikken. Burgos barst van de terrasjes en jong en oud zit gezellig op de pleintjes met elkaar te babbelen en naar elkaar te kijken (de oudjes naar de jonkies dan). De verschillende leeftijdgroepen zitten bij en ook naast elkaar. De gescheiden werelden zoals wij die kennen, kom je hier niet tegen. Iedereen geniet van het buiten zijn en van de heerlijke temperatuur.
We zijn de dag tamelijk fris gestart en we zeiden tegen elkaar, dat dat vast kwam, doordat we zo hoog zaten (wel op een hoogte van 1000 meter). We hadden het voornemen om de route af te snijden. Daar werden we weliswaar niet zo voor gestraft als een mol die we onderweg tegen kwamen, maar we reden toch zodanig mis, dat het ons 10 kilometer extra kostte. Allemaal niet zo erg, want de omgeving is prachtig. We hebben een specht gezien en we komen korenvelden tegen zoals ze er vroeger ook bij ons uit gezien hebben. Een deel van de route hebben we langs een snelweg gereden. Het voelde niet zo veilig, als een vrachtwagen met een snelheid van 80 kilometer op een afstand van 30 centimeter zo veel lucht verplaatste, dat je bijna van de weg geblazen werd. Het drong pas later tot ons door, dat het grindpad aan de andere kant van de vangrail (ook?) voor fietsers bestemd was. Er was overigens geen auto die beschuldigend toeterde, dus ons gedrag zal wel niet helemaal absurd geweest zijn.
We hebben in Burgos het eetadvies opgevolgd van de Nederlandse kunstenaar en dat was fantastisch. Een specialiteit van Burgos is rijst, die onder andere in bloed gekookt wordt. Details weten we verder niet, maar het smaakte zelfs de vegetariërs heel goed. De kathedraal van Burgos ziet er aan de buitenkant heel mooi uit. De binnenkant blijft voor ons verborgen, want we zijn nog niet zo verspaanst, dat we kerken willen bezoeken op tijden, dat ze open zijn. Had als voordeel, dat we konden luisteren naar een groep straatmuzikanten uit de Ukraïne met een zangeres die er teer en tenger uitzag, maar een stem(volume) had, waarop Maria Callas jaloers zou kunnen zijn. Prachtig!