29 juli 2012; Navarrete → Belorado ( 75 km)

We starten met bewolkt weer en eindigen de fietstocht met een zonnetje. Kortom weer fantastisch goed fietsweer. Eind juli schijnt in deze streek een feestperiode te zijn. We reden door een dorpje met een soort Leids 3 oktobersfeertje. Er was een kleine kermis en de straat was bezaaid met glasscherven van gebroken bierflesjes. Er was een schoonmaakploeg aan het werk, terwijl de laatste jongeren op weg waren naar hun slaapplaats. Het was dus 10 uur in de ochtend en zij waren de hele nacht doorgegaan. We hebben de sfeer overigens geen moment als agressief ervaren, terwijl in Nederland de combinatie van veel drank en jeugd wel vaak tot vechtpartijen leidt. Wat we ook mooi vinden is dat de (oudere vrouwelijke) Spanjaarden vaak bezig zijn om hun straatje schoon te vegen, net zoals dat bij ons zo’n 50 jaar geleden gebruikelijk was. De wegen wisselen nog al. Van gladde strakke en mooie fietswegen langs de N weg tot hobbelige gravel paadjes en slecht onderhouden wegen in de stad waar gaten en nog steeds veel putdeksels inzitten. De weg vandaag maakt een buitengewoon grote indruk op ons: Bijna al die kilometers lang gaat het kaarsrecht door een glooiend landschap, waar de gouden korenvelden worden afgewisseld met zonnebloemen en met een variatie aan tuinbouwplanten (tomaten, aardappelen, paprika ed). In de verte zie je in de diepte het landschap zich afwisselen met een boom of struikgewas naar een kaal berggebied. Deze weg gaat omhoog en omlaag, soms met een vals plat. Deze zijn vandaag goed te doen met onze fietsen. We hebben de laatste dagen wat gewisseld van fiets. Betsy had de 1e tijd vooral gefietst op Peters fiets, die de meeste ondersteunings- en versnellingsmogelijkheden heeft, maar ze kwam daar op een gegeven moment niet goed meer mee omhoog. Ze kon niet de juiste ondersteuning bij de juiste versnelling vinden. Dat lukte daarna beter op haar eigen fiets.
Om de 10 kilometer of zo ligt er een klein dorpje met een kerkje uit de middeleeuwen. We bezoeken die niet allemaal en het valt de laatste dagen op, dat als we een kerk in willen, dat die op slot zit. Het interieur van de Spaanse kerken die wel open zijn, glanst van de goudkleurige imposante versieringen. In Frankrijk kon je echte kaarsen branden of een waxinelichtje, nu in Spanje gooi je geld in een bakje en dan gaan er elektrische kaarsjes aan. Of er is helemaal geen mogelijkheid om iets te laten branden.
Op de wegen rijden weinig auto’s en dit alles geeft ons een “weids” gevoel. Dit ruimte gevoel staat in schril contrast met het drukke volle Westen. De slangen in Spanje zullen dit vermoedelijk anders ervaren, want vandaag kwamen we al de 2e slang tegen die de confrontatie met ons mensen met de dood moest bekopen.
Vandaag maakten we ook voor de 2e keer van dichtbij mee, dat een wandelend paartje pelerinno’s heftige ruzie met elkaar kreeg. Als je als paar zo’n wandeltocht in pais en vree overleeft, dan moet het de rest van je leven ook best lukken.
Opvallend vaak zagen we vandaag pelgrims lopen met een kniebandage. Betsy beschermt haar rechterknie ook iedere dag met een band. Ze draagt iedere dag een kniebroek, dan valt dat niet zo op. Onze wandelende collega’s vinden het misschien wel stoer om zo’n knieband te laten zien. Van de ruziënde paartjes liep ook een van de twee met een lange knieband. Misschien heb je na deze afstand lopen klachten op je zwakke plek en maakt dat je helemaal kwetsbaar?
Vanavond hebben we een Nederlandse kunstenaar gesproken die op de fiets een schildercursus door Spanje voorbereidt. Hij woont in Voorschoten en geeft les aan de Vrije Academie van Haarlem en Leiden. Hij heeft ons nog wat tips gegeven over de te volgen route (Ja we gaan weer afwijken), het hotel in Burgos en waar je goed kunt eten.
Tenslotte nog 2 wetenswaardigheden uit eigen ervaring: WiFi is voor Spanjaarden niet alleen moeilijk uit te spreken (het lijkt in het Spaans veel op het woord voor fietsen), maar het is voor een deel van de Spanjaarden ook niet eenvoudig om zoiets in de lucht te houden. De 2e wetenswaardigheid: Spanjaarden hebben in veel wc’s lichtdrukknoppen die zo ingesteld zijn, dat het licht uit gaat, terwijl je net begonnen bent met plassen. Dat levert een komisch dilemma op: ga je proberen om met je vrije hand de lichtknop te vinden of hoop je, dat je zo’n vaste hand hebt, dat je de eenmaal begonnen activiteit tot een droog einde kunt brengen?