7 aug 2012; Melide → SANTIAGO (78 km)
Blijf op de hoogte en volg Betsy en Peter
07 Augustus 2012 | Spanje, Santiago de Compostella
Onze laatste dag. Opnieuw is het droog. We hebben bijzonder veel geluk gehad, dat we tijdens het fietsen geen (OK misschien 1 of 2) druppel regen gehad hebben en vooral natuurlijk, dat onze elektrische fietsen en de onderdelen van hun berijders het zo goed gehouden hebben. Elke dag vanuit een ander hotel starten geeft een gevoel van onthechting / vervreemding. We beleven nu een beetje wat mensen ervaren die het hele jaar onderweg zijn. De start is relaxed, net als de andere dagen. We nemen een koffie onder in de bar, die veel te melkerig is en gaan op pad. Weemoedig en vreemd. We zijn 25 dagen bijna iedere dag op weg gegaan. Vandaag begin ik wel erg pieperig. Na 10 km hebben we wel hoe vaak gestopt. Mijn bril is vies, ik zie onderweg met het afdalen bijna niets, heb tranen in mijn ogen en door de wind lijken mijn ogen dicht te zitten, dus remmen, want er zitten enorme gaten af en toe in het wegdek en die wil ik wel op tijd zien. Dan heb ik nog niet gezegd dat bij de sterke afdalingen je oren suizen en het fluit, rammelt en blaast rond en om je oren, zodat je verder niets meer hoort. Oef waar zijn mijn handschoentjes? Ik heb ze nog niet aan gehad. Het is het ene moment te koud en in de zon daarna weer te warm. Bij een sterke daling neem ik het hele wegdek aan onze kant in beslag om goed de bocht te kunnen nemen, maar een tegenligger, een auto, komt aangieren en wil ook op mijn helft de bocht ruim nemen. Dat was schrikken en ging gelukkig weer net goed.
Dan zitten er op de zijstrook van de weg waarop wij fietsen reflectoren voor het autoverkeer. Die zijn een 10cm in het vierkant en komen zo’n 1-2 cm boven het wegdek uit, wel met een schuine rand, maar het is behoorlijk storend elke keer als je daar tegenaan en overheen rijdt.
Het lijkt alsof ik geen ondersteuning heb en ik schakel en probeer, maar het blijft zo. Werkt mijn versnelling wel goed? We controleren dit bij het achterwiel. Stellen dit iets bij. Tenslotte ruilen we van fiets en volgens Peter is alles normaal. Ik ben zijn fiets nu ontwend en wil graag mijn eigen fiets terug. Het moet hierop toch soepel en vlotjes kunnen gaan en mijn fiets is me bij sterke dalingen vertrouwder. Net als trouwens bij het klimmen, maar waarom gaat het nu dan niet? Dan maar energierepen, want het voelt alsof mijn benen ook niet willen. Pas na onze 1e koffiestop in Arzua na 17 km om 11.00 begin ik me weer oké te voelen en gaat het fietsen weer soepel en stromend en kan ik ook weer aan genieten gaan denken.
We zien een vader die met zijn zoon van 8 jaar op fietspelgrimtocht is. Dat zouden wij niet aandurven! Een mooie wandel variant is om al je bagage in een golfkarretje te stoppen in plaats van je bagage op je rug mee te sjouwen.
De tocht lijkt wel een beetje op een 11-stedentocht. We zijn er samen met andere pelgrims op gespitst om overal stempels te halen. De plaatselijke bevolking speelt daar (door gebrek aan vrijwilligers?) op in door achterin elke kerk een stempel + inktkussen neer te leggen voor de doe-het-zelf pelgrim. Het komt uiteraard bij niemand in zijn hoofd op om zo’n stempel achter over te drukken. De waarschuwing in ons fietsboekje om er vooral voor te zorgen dat je fiets ’s nachts achter slot en grendel komt te staan, doet daarom wat vreemd aan. We laten regelmatig overdag onze fiets met bagage buiten staan, ook wel zonder onze fiets op slot te zetten en we hebben geen moment het idee, dat daar wat mee zou kunnen gebeuren. Maar misschien lopen er ’s nachts een ander soort Spanjaarden rond dan overdag.
Bij het 1e kerkje dat we bezochten waren traditioneel geklede nonnen vrijwilligsters. We hadden 1 euro in de “kaarsen automaat” gedaan, maar er ging geen kaarsje branden. Dus 1 van de nonnen gewaarschuwd, die als een echte “pin-ball wizard” met de automaat begon te schudden. Toen dat geen resultaat opleverde, hief ze de ogen naar de hemel ten teken dat onze gave daar boven toch wel aanvaard was en dat een stoffelijke blijk in de vorm van een oplichtend kaarsje niet meer nodig was. Soms toch wel handig als je in directe verbinding met hierboven staat. Ze doopte haar hand in het wijwaterbakje bij de deur, maakte onze handen er ook nat mee en stimuleerde ons om met haar het weesgegroet te bidden in het Frans, zo werden onze gebeden extra bekrachtigd.
Het was gisteren een zware dag door alle klimwerk en al dat dalen. Vandaag hadden we dan ook de blik op oneindig, want je weet niet of een dag mee of tegenzit. Na de lunch werd het echter stralend weer en we fietsten een prachtige rustige en mooie weg. Rond de huizen zien we steeds meer tropische begroeiing. Palmen en cactusachtigen. We genieten van deze prachtige stralende laatste dag en we bereikten Santiago sneller dan gedacht.
We hebben ons laatste stempel gehaald, heel veel kaarsjes gebrand en hebben een officieel getuigschrift van onze prestatie gekregen. Nadat we bijgekomen waren en uitgebreid rond hadden gekeken zijn we onze overwinning gaan vieren in de parador op het plein voor de Kathedraal.
Morgen nog even de stad verkennen, de mis met het zwaaien van het reuze-wierookvat meemaken en dan inpakken en donderdag vroeg wegwezen.
Het einde van onze tocht geeft ons hetzelfde gevoel als dat je krijgt, als je een mooi boek uit hebt: je bent blij dat je dit mooie boek hebt gelezen, maar tegelijk vind je het ook jammer dat het uit is. Dank voor alle reacties en tot ziens in Nederland.
Dan zitten er op de zijstrook van de weg waarop wij fietsen reflectoren voor het autoverkeer. Die zijn een 10cm in het vierkant en komen zo’n 1-2 cm boven het wegdek uit, wel met een schuine rand, maar het is behoorlijk storend elke keer als je daar tegenaan en overheen rijdt.
Het lijkt alsof ik geen ondersteuning heb en ik schakel en probeer, maar het blijft zo. Werkt mijn versnelling wel goed? We controleren dit bij het achterwiel. Stellen dit iets bij. Tenslotte ruilen we van fiets en volgens Peter is alles normaal. Ik ben zijn fiets nu ontwend en wil graag mijn eigen fiets terug. Het moet hierop toch soepel en vlotjes kunnen gaan en mijn fiets is me bij sterke dalingen vertrouwder. Net als trouwens bij het klimmen, maar waarom gaat het nu dan niet? Dan maar energierepen, want het voelt alsof mijn benen ook niet willen. Pas na onze 1e koffiestop in Arzua na 17 km om 11.00 begin ik me weer oké te voelen en gaat het fietsen weer soepel en stromend en kan ik ook weer aan genieten gaan denken.
We zien een vader die met zijn zoon van 8 jaar op fietspelgrimtocht is. Dat zouden wij niet aandurven! Een mooie wandel variant is om al je bagage in een golfkarretje te stoppen in plaats van je bagage op je rug mee te sjouwen.
De tocht lijkt wel een beetje op een 11-stedentocht. We zijn er samen met andere pelgrims op gespitst om overal stempels te halen. De plaatselijke bevolking speelt daar (door gebrek aan vrijwilligers?) op in door achterin elke kerk een stempel + inktkussen neer te leggen voor de doe-het-zelf pelgrim. Het komt uiteraard bij niemand in zijn hoofd op om zo’n stempel achter over te drukken. De waarschuwing in ons fietsboekje om er vooral voor te zorgen dat je fiets ’s nachts achter slot en grendel komt te staan, doet daarom wat vreemd aan. We laten regelmatig overdag onze fiets met bagage buiten staan, ook wel zonder onze fiets op slot te zetten en we hebben geen moment het idee, dat daar wat mee zou kunnen gebeuren. Maar misschien lopen er ’s nachts een ander soort Spanjaarden rond dan overdag.
Bij het 1e kerkje dat we bezochten waren traditioneel geklede nonnen vrijwilligsters. We hadden 1 euro in de “kaarsen automaat” gedaan, maar er ging geen kaarsje branden. Dus 1 van de nonnen gewaarschuwd, die als een echte “pin-ball wizard” met de automaat begon te schudden. Toen dat geen resultaat opleverde, hief ze de ogen naar de hemel ten teken dat onze gave daar boven toch wel aanvaard was en dat een stoffelijke blijk in de vorm van een oplichtend kaarsje niet meer nodig was. Soms toch wel handig als je in directe verbinding met hierboven staat. Ze doopte haar hand in het wijwaterbakje bij de deur, maakte onze handen er ook nat mee en stimuleerde ons om met haar het weesgegroet te bidden in het Frans, zo werden onze gebeden extra bekrachtigd.
Het was gisteren een zware dag door alle klimwerk en al dat dalen. Vandaag hadden we dan ook de blik op oneindig, want je weet niet of een dag mee of tegenzit. Na de lunch werd het echter stralend weer en we fietsten een prachtige rustige en mooie weg. Rond de huizen zien we steeds meer tropische begroeiing. Palmen en cactusachtigen. We genieten van deze prachtige stralende laatste dag en we bereikten Santiago sneller dan gedacht.
We hebben ons laatste stempel gehaald, heel veel kaarsjes gebrand en hebben een officieel getuigschrift van onze prestatie gekregen. Nadat we bijgekomen waren en uitgebreid rond hadden gekeken zijn we onze overwinning gaan vieren in de parador op het plein voor de Kathedraal.
Morgen nog even de stad verkennen, de mis met het zwaaien van het reuze-wierookvat meemaken en dan inpakken en donderdag vroeg wegwezen.
Het einde van onze tocht geeft ons hetzelfde gevoel als dat je krijgt, als je een mooi boek uit hebt: je bent blij dat je dit mooie boek hebt gelezen, maar tegelijk vind je het ook jammer dat het uit is. Dank voor alle reacties en tot ziens in Nederland.
-
08 Augustus 2012 - 00:14
Henk & Trees:
Lieve Luitjes,
Fantastisch, een geweldige prestatie hebben jullie verricht en om het in Olympisch perspectief te plaatssen, voor ons hebben jullie vandaag de gouden plak gehaald.
Net als jullie krijgen wij ook een wat ongemakkleijk gevoel bij het lezen van de laatste etappe.
Wij gaan jullie amusante verslagen vanaf morgen missen. Wij werden steeds fanatieker met het volgen van de route en hadden op het laatst een gedetaileerde kaart van Spanje op tafel om jullie te volgen.
Wij hebben genoten en komen straks graag nog eens napraten over jullie avontuurlijke trip.
Het zal wel even wennen zijn weer terug in het dagelijkse ritme in Leiden maar blijf voorlopig genieten van al de bijzonderen en mooie ervaringen van deze reis.
Wij wensen jullie een goede thuisreis en spoedig tot ziens.
Liefs en groetjes,
Henk & Trees -
08 Augustus 2012 - 00:56
Bastiaan:
Proficiat !!!!!
Wat een mooie en knappe prestatie hebben jullie geleverd. Je zou het wel een olympische prestatie kunnen noemen! De verhalen waren een genot om te lezen en ik ben enorm benieuwd om jullie over enkele dagen weer in levende lijve te zien.
Geniet morgen van santiago en ik wens jullie alvast een goede reis terug naar huis.
Doei doei -
08 Augustus 2012 - 01:12
Wilma:
GEFELICITEERD knappe prestatie.
Jammer geen leuke, spannende verslagen meer aan het eind van de dag.
Geniet morgen van Santiago en goede reis terug naar Leiden.
Groetjes Adri en Wilma -
08 Augustus 2012 - 09:26
Annemarie En Johan:
Lieve Peet en Betsy,
Pfft...........dat was nog even zwoegen Dit ook met t "zware" gevoel van dat t voorbij is , is goed overgekomen.
Het voelde of ik zelf op fiets zat.
Goed en inlevend beschreven!
Maar edoch..........van harte proficiat.
Een goede reis terug.
Liefs
Annemarie en Johan -
08 Augustus 2012 - 11:53
Trudy:
Lieve Peter en Betsy,
Gefeliciteerd, gehaald! En nu maar zachtjes nagenieten en de overgang maken.
Wat een mooi avontuur om samen door te maken.
En betsy, wat een superlijf!
Mooie laatste dagen met veel taart en wijn,
Liefs Trudy -
08 Augustus 2012 - 13:32
Han:
Ook wij sluiten ons aan bij alle fecilitaties.
Krijgen jullie in Santiago alleen maar een stempeltje en een getuigschrift?
Deze gang naar Canossa - door jullie zo beeldend beschreven - verdient toch meer dan zoiets stoffelijks en banaals.
Ik had zeker een of andere vorm van absolutie of heiligverklaring verwacht. Vergeving van jullie zonden zou toch wel het minste geweest zijn.
Nu riekt het - in mijn atheistische ogen - toch wel erg commercieel.
Wij wensen jullie een behouden thuisvlucht.
Groeten van Jenny en Han. -
08 Augustus 2012 - 14:30
Marinne & Laus:
Net terug uit Schotland en nog precies op tijd om jullie te feliciteren met je prestatie. Hulde ! Mooi beeld trouwens, van dat boek, zeer herkenbaart. De schoolreisjes-blues, maar de weemoed zal verdwijnen, de herinnering blijft. Goede reis terug, we zien jullie binnenkort weer en horen graag nog meer details - of juist de rode draad. Tot dan & hartelijke groeten, Marianne & Laus -
08 Augustus 2012 - 16:31
Mieke Schouten:
Nou zeg Betsy en Peter, Geweldig ,magnifiek, dat jullie het gehaald hebben.Wat kunnen jullie trots op jezelf zijn enhopelijk een immens mooi gevoel erbij.Ik wens jullie een veilige terugreis en een goede thuiskomst
Tot in Nederland en bedankt voor het reisversag.Heel goed beschreven.liefs van Mieke. -
08 Augustus 2012 - 18:23
Maria:
Wauw!
Gisteren 4 gouden medailles voor Nederland tijdens de Olympische Spelen. Vandaag een extra Gouden medaille (met randje) voor jullie!
Jammer, dat het boek nu over en uit is, gesloten, mijn leesplezier is voorbij lijkt alsof mijn vakantie die ik visueel heb proberen mee te maken over en uit is maar het was een heerlijke vakantie, dank jullie wel!
Goede reis en ben blij als ik jullie weer zie.
Dikke kus, Maria. -
08 Augustus 2012 - 18:23
Maria:
Wauw!
Gisteren 4 gouden medailles voor Nederland tijdens de Olympische Spelen. Vandaag een extra Gouden medaille (met randje) voor jullie!
Jammer, dat het boek nu over en uit is, gesloten, mijn leesplezier is voorbij lijkt alsof mijn vakantie die ik visueel heb proberen mee te maken over en uit is maar het was een heerlijke vakantie, dank jullie wel!
Goede reis en ben blij als ik jullie weer zie.
Dikke kus, Maria. -
08 Augustus 2012 - 23:16
Gerard En Astrid:
Heb een voorspoedige reis naar huis en bedankt voor het meekijken in jullie pelgrimskeuken!
We rekenen binnenkort op een uitnodiging voor een 'bijpraatlunch' in Leiden.
gerard en Astrid
-
09 Augustus 2012 - 20:59
Daouda En Marian.:
Ik heb gelezen vanuit mijn luie stoel. Ik ga het missen!
Knap gedaan.
Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
