25 juli; Peyrehorade → Saint Jean Pied du Port (70

De eerste verjaardag van Nico, de broer van Peter, na zijn overlijden. Een extra reden om een kerk binnen te gaan om een kaarsje te branden.
De dag begon heel vroeg. We wilden de hitte van de dag vermijden door al om 7 uur (!!) te vertrekken. Dat ging niet helemaal goed, maar met 7.30 zaten we aardig in de richting en keken we elkaar trots aan, dat we het toch zomaar geflikt hadden. Na ruim een kilometer merkte Betsy, dat ze haar wielerhandschoenen niet aan had. Groot dilemma: moesten we de vroeg-op winst of de handschoenen als verloren beschouwen? We kozen voor het eerste. We reden terug naar ons B&B, maar daar lagen ze niet. Dubbel verlies? De geschiedenis heeft geleerd, dat Betsy niet zo gemakkelijk opgeeft, als ze iets verloren heeft. En ook in dit geval vond ze de handschoenen, die een vriendelijke vinder voor ons aan een schutting in de buurt van het B&B had opgehangen. Ook verder op de weg zat het niet altijd mee. Er stak zo maar een hond over, die nog net het achterwiel van Betsy raakte, gelukkig zonder gevolgen. Desondanks werden we overmoedig en dachten we dat we de weg ook wel zouden kunnen vinden zonder om de 5 minuten in ons boekje te kijken. Toen ontdekten we dat we 2 keer 3 kilometer extra moesten rijden om de steen te zien, die aangeeft waar alle pelgrimroutes uit het verleden bij elkaar kwamen (Zie foto), Bij deze steen waren 2 wandelaars hun middagmaal aan het nuttigen. Die zaten er in onze ogen niet helemaal fris bij: diverse tenen in het verband, maar ook zij waren net zoals wij aan het genieten!
Bij onze lunch kwamen we (weer) het gezin (vader, moeder, zoon en dochter) tegen die uit Den Haag komen en in Leiden op de Schelpenkade gewoond hebben. De 1e keer dat we hen zagen hadden ze een lekke band. Het was grappig om te zien hoe die gemaakt werd: de dochter pakte een stoel en ging onmiddellijk sms-en en vader mocht in zijn eentje proberen het onheil te verhelpen. Dochterlief is net geslaagd voor het gymnasium. Ze vertaalde vlot een gedicht dat achterop de menukaart stond. Ze gaat industrieel ontwerpen studeren in Delft.
Saint Jean Pied du Port is een echte toeristenstad voor pelgrims. Er is een overdaad aan hele goedkope overnachtingsplekken. Maken we geen gebruik van. Wij zitten bij een Engels echtpaar van wie de vrouw morgen geopereerd moet worden vanwege een vervelend gebroken been. We slapen in een hemelbed, waarin een staaf van bijenwas opgehangen is. Ter afschrikking van de beestjes? Het stinkt wel in ieder geval (vindt de helft van de 2 pelgrims). We zitten vlakbij het oude centrum, Bijzonder dat het oude centrum in zo’n goede staat bewaard is gebleven. Datzelfde geldt voor ons. De Pyreneeën komen steeds dichter bij en morgen wordt de 1e dag van de waarheid. We vinden het allebei heel mooi en indrukwekkend om nu niet in een auto, maar als kleine (weliswaar gemotoriseerde) fietser tussen de bergkolossen te mogen rijden.