23 juli 2012; Lesperon → Peyrehorade ( 85 km)

Na ons avontuur in het spookslot zijn we gisteren in een hotel aangekomen, waar we voortreffelijk gegeten en geslapen hebben. De bazin is een warme meedenkende gastvrouw. Ze serveerden ’s avonds alleen menu’s, maar wij wilden niet zoveel eten. Geen probleem. Ze kwam uit zichzelf met het voorstel om de ene gang aan Betsy te serveren en de andere aan Peter. Bij het ontbijt kregen we hotel-made broodjes. Erg lekker, ook al waren de croissantjes totaal mislukt. Aan een andere tafel zat een oudere Engelse heer met 2 deftige oudere Engelse dames en een wat jongere Thaise (?) dame. De man leek wat te flirten met 1 van de oudere dames. Toen de 2 Engelse dames weg waren, kreeg de oude man in gebroken Engels verbaal ongenadig op zijn falie van de Thaise dame, die vermoedelijk zijn vriendin of echtgenoot was. Na deze tirade schoot de Thaise dame naar boven, enige minuten later gevolgd door de oude man, die als een geslagen hond naar boven sloop.
Voldaan van dit schouwspel en het heerlijke ontbijt gingen wij vol goede moed op weg naar onze volgende bestemming. Wij raakten in een stevig gesprek, waardoor we niet goed op de weg hebben gelet en 12 kilometer omgereden hebben.
We passeerden Dax, een plaatsje dat volgens de boekjes een rijke historie heeft. We vonden, dat we niet alle bezienswaardigheden links konden laten liggen, dus vol goede moed fietsten we in de richting van het centrum van de stad. Als door de bliksem getroffen veerden we allebei aan het begin van het stadscentrum op: we hadden allebei wel een heel bijzonder goede patisserie met koffiegelegenheid gezien. Dus daar moesten we echt eerst naar toe, voordat we verder gingen. Het waren inderdaad prima gebakjes en koffie. Hoe langer we daar zaten te genieten, hoe minder zin we hadden om ons met deze hitte (30 graden) te laten braden in de stenen binnenstad, ook al is het een oude binnenstad. Dus ook deze keer zijn we niet verder dan de buitenkant gekomen van al dat moois.
Vlak voordat we ons einddoel van vandaag bereikten zagen we in de verte de Pyreneeën. Zelfs van veraf zijn ze indrukwekkend hoog. De schrik zit er bij ons zo in, dat we morgen een rustdag (voor die arme knietjes van Betsy) inlassen, voordat het echt grote avontuur gaat beginnen. We hebben bijna het 2e (Franse) deel uitgefietst en we gaan over 2 dagen met het 3e (Spaanse) deel en met de echte bergen starten.